Geçen yıl, ekim ayında, hayatımın değişeceğini ve hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını biliyordum ama nasıl olacağı hakkında hiçbir fikrim yoktu. Hayatımda ilk kez beklememeyi öğrendim, hayır demeyi, kendimi dinlemeyi. Ya hiç zamanım yoktu, ya önemsemiyordum, ya da başkalarını dinlemek hep daha çekici geliyordu bilmiyorum ama ben ilk kez bu yıl “Ben kimim?” diye sordum. Tırtılın Alice’e sorduğu gibi hatta. Bana ait olmayan bir hayata tutunmaya çalışmak yerine, çoğunlukla susup, baştan başlamaya karar verdim. Ne kadar başarabildim bilmiyorum ama son bir yılın her anını hatırlıyorum. Hatırlamaya değer onlarca telaş, onlarca güzel anı ve güzel insanlarla dolu...
Eh, hala teslim etmem gereken bi ödevim var.
Elif doğru söylüyor, rüya bitmedi, daha yeni başlıyor :)
Ekim’18/ İstanbul
